روش هایی برای شرمنده سازی
با کلمه داخل پرانتز جمله را تغییر بده:
من به کلاس موسیقی خواهم رفت.(دیروز)
شنیدن صدای موسیقی به من آرامش خواهد داد.(دیروز)
↓ ↓ ↓
من به کلاس قرآن خواهم رفت(دیروز)
خواندن قرآن به من آرامش خواهد داد.(دیروز)
↓↓↓
معلم یوسف سوالات درس «بنویسیم» را داده بود
برایشان تایپ کنم. من هم که سوال بالا را نمی
پسندیدم به صلاحدید خودم پسندیده اش کردم.
به این می گویند نهی ار منکر زورکی و امر به
معروف خودسرانه و غافلگیر کننده آنه و خود
صلاح دیدانه و چند تا آنه ی دیگر...!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این هم یک مدل دیگر ↓:
-ببخشید می شه محبت کنید رادیو رو روشن کنید؟*
-آنتن نداره.
-پس لطفا ضبط رو خاموش کنید.
-چرا؟
-چون من به اندازه کرایه ای که می دم به گردن شما حق دارم. کمترین حقم هم اینه که نخوام این صدارو بشنوم.
-یعنی الآن خاموشش کنم؟
-بله لطفا.
-چشم.
-خیلی ممنون.
↓↓↓
این مکالمه خیلی آرام و ساده و بدون دلخوری و
ناراحتی و عصبانیت و خشونت و توهین و بی
احترامی و دعوا و مرافعه و خیلی چیزهای دیگر
اتفاق افتاد. می دانم که همیشه این طور
نیست و افراد در مواجهه با چنین جملاتی
برخوردهای متفاوتی خواهند داشت. ولی من بارها
و بارها جملات بالا را در ذهنم مرور کرده بودم و
زهرشان را گرفته بودم و راحت الحلقوم شان!
کرده بودم تا بتوانم در کمال خونسردی و با کمال
احترام بیان شان کنم و کاری نکنم که طرف مقابل
در لاک دفاعی فرو برود.
*استفاده از جمله ی «میشه لطفا رادیو رو روشن کنید.»
خیلی محترامانه تر و کم تنش تر از جمله ی «می شه
لطفا ضبط رو خاموش کنید.» ما رو به هدف می رساند.
پ.ن: مشق عشق را هم ببینید.