دوستی برایم تعریف می کرد که در محلشان ارمنی ها زندگی می کنند و برای خودشان تشکیلاتی دارند. یک شب که در محله قدم میزده، نگاهش به  مغازه ای می افتد که مورد ناجوری پشت ویترین مغازه اش گذاشته بوده. می گفت: «با خوم کلنجار رفتم که این بابا ارمنی است، بروم نهی از منکرش کنم یا نه؟ اصلا فایده ای دارد، اصلا اثر می گذارد؟ در همین فکرها بودم که بالاخره رفتم توی مغازه و به صاحب مغازه گفتم. با کمال تعجب دیدم با یک احترام خاصی قبول کرد که و همونجا وضعیت ویترینش رو اصلاح کرد".

پ.ن: ببینید، طرف ارمنی بوده است. خلاف مصالح جامعه اسلامی که رفتار می کند،باید به او تذکر داد و اتفاقا تذکر کارساز بوده است. در عوض خیلی از موردهای منکری که ما می بینیم، دین خودشان را اسلام معرفی می کنند، هرچند پابند به آن نباشند. آیا یکبار هم عقوبت بدحجاب در روز قیامت به گوششان نخورده است؟ یکبار هم اسم امر به معروف و نهی از منکر و وجوب آن بر مسلمانان را نشنیده اند؟ اسم حضرت زهرا و امام حسین را تا به حال نشنیده اند؟ یکبارهم در دوران بچگی چادر به سر نکرده اند تا مثلا جشن تکلیف بگیرند؟ پس این تصوری که از لحظه بعد از نهی از منکر کردن در ذهن ما ساخته شده و به بهانه عدم تاثیر گذاری این کار را پشت گوش می اندازیم، در خیلی از موارد باطل است.