متن زیر، دریافتی است.

در جمعی نشسته بودم.

خانمی بود که آن طور که خودش می گفت، تازه از فرانسه، مهد آزادی! برگشته بود.

مرا که دید، نمی دانم چرا کلا قضیه را برد سر بحث امر به معروف و نهی از منکر. که چقدر آدم فضول پیدا می شود در این مملکت!

هی می گفت و دیگرانی بودند در کنارش که تاییدش می کردند.

بعد حرفهایش، گفتم : یک بار توی خیابان، خانمی روسری اش را اشتباه سرش کرده بود و تای کوچک روسری اش بالا بود، رفتم و بهش گفتم. یا یک خانم دیگر، مانتوش گچی شده بود، رفتم و بهش گفتم. ناراحت نمی شوند!

خانومه جا خورد. گفت خب البته بعضی کارها فضولی نیست؟ اتفاقا کار خوبی کردی که رفتی گفتی!

گفتم دقیقا چه کارهایی فضولی است یعنی؟

نگاه کرد، هیچی نگفت!